In de hoofdstad van Italie vond gisteren de Rome marathon plaats. Een marathon met 18.192 gefinishte deelnemers, waaronder zus Elizabeth en broer Willem Hofman uit Winsum. Het was warm. Het parcours met vele kinderkopjes en basaltstenen als wegdek en veel vals plat was bepaald niet gemakkelijk.

De start en finish waren gesitueerd vlak voor het Colosseum en de route passeerde onder andere het Forum Romanum, de rivier de Tiber, Vaticaanstad en de Trevi fontein.

Elizabeth en Willem lieten zien dat de vele trainingskilometers niet voor niets waren geweest. Willem finishte in zijn 10e marathon na 4.14.59 uur. Gefeliciteerd! Elizabeth voltooide haar 3e marathon na 5.18.17 uur, waarvoor een diepe buiging. Chapeau!

Foto`s Elizabeth en Willem Hofman

Hun verslagen zijn te vinden bij Lees meer...

MARATONA DI ROMA 2024

VERSLAG WILLEM
Afgelopen zomer bedacht ik me ineens dat ik mijn tiende marathon graag zou lopen in Rome, mijn favoriete stad. Al gauw gaf Elizabeth aan graag mee te gaan en wilde zich zelf ook inschrijven, wat gezien het afgelopen jaar natuurlijk enorm dapper was. Onze jongere zus Marieke besloot vervolgens als supporter mee te gaan. En zo stonden we afgelopen vrijdagochtend in alle vroegte op Schiphol. We hadden geboekt bij een organisator van marathonreizen en dus volgde op het vliegveld de kennismaking met de rest van de groep. Het gezelschap kende in totaal tien deelnemers aan de marathon.

Ik had helaas geen goede voorbereiding gekend, met name door drukte op het werk. Maar ook de natte wintermaanden hebben niet meegeholpen. Het doel was dan ook om de marathon uit te lopen en vooral te genieten! Na het bezoek aan de marathonbeurs op vrijdagmiddag was er de rest van het weekend genoeg tijd om de vele bezienswaardigheden te bezoeken. Meerdere hiervan zouden we zondag ook hardlopend passeren.

De marathon van Rome begint altijd al erg vroeg in de ochtend, namelijk om half negen. En gezien het plotselinge warme weer (zelfs in de schaduw oplopend tot 18 graden) en de felle zon, was dit maar goed ook! Rond half acht liepen we het startvak in en vanaf dat moment stonden we als haringen in een ton. Van een korte warming up om de spieren even los te maken, kon helaas geen sprake meer zijn. En een petje, zonnebril en zonnebrandcrème zouden ook geen overbodige luxe zijn geweest. Het was dus zaak om de kop er de hele marathon goed bij te houden. Naast op tijd eten moest de focus ook worden gelegd op drinken (inclusief zouten) en het koelen van het hoofd en de nek. Gelukkig waren er erg veel verzorgingsposten. Het liep daar qua snelheid van de service niet altijd even gesmeerd, maar laten we dat ook vooral zien als de charme van Italië.

Om kwart voor negen passeerde ik de startstreep en was de tocht door het prachtige Rome begonnen. In de eerste kilometer mochten we direct helemaal om het Colosseum heen lopen en meteen diende zich het eerste klimmetje en de eerste kasseistrook aan. Dit bleek een duidelijke voorbode van wat er allemaal nog zou volgen. Nadat we eerst een lus zuidwaarts hadden gemaakt, volgde de eerste brug over de rivier de Tiber, die we uiteindelijk zes keer zouden oversteken. Na ruim 15 km sloegen we linksaf en renden we recht op de Sint Pieter af, een magische ervaring. Op het grote plein, dat met Pasen weer afgeladen vol zal staan, sloegen we rechtsaf en zo pakten we dus ook een stukje van Vaticaanstad mee.

In het uur dat hierop volgde, zaten onder andere de Engelenburcht en het Stadio Olimpico. Na 26 km staken we voor het laatst de Tiber over en zag ik op mijn horloge dat mijn hartslag erg hoog begon op te lopen. Ik besloot om tussen kilometer 28 en 35 diverse wandelpauzes in te lassen. Ik was sowieso al niet goed genoeg getraind om meer dan 30 kilometer aaneengesloten te rennen en ik was toch wat huiverig voor al die uren sporten in de volle zon. Vanaf kilometer 35 volgden de toeristische hotspots elkaar in hoog tempo op en ook de publieke belangstelling nam nu snel toe. Ik kon hardlopend de bekende pleinen Piazza del Popolo, Piazza Spagna (met de Spaanse trappen) en Piazza Navona oversteken. Wat gaf dat een fantastisch gevoel! In de laatste vier kilometer moest er nog drie keer geklommen worden. We passeerden onder andere nog het Theater van Marcellus en het Circus Maximus.

Intussen wordt het slagveld om me heen steeds groter en zichtbaarder. Her en der staan lopers aan de kant of liggen ze midden op het parcours met hulpverleners over zich heen gebogen. Overal klinken sirenes. De laatste 1300 meter zijn gelijk aan de eerste 1300, maar dan uiteraard in tegengestelde richting. Kortom, nog één keer klimmen en weer afdalen rondom het Colosseum. Ik zie het 42 km bord en kort daarachter de finishboog op de historische Via dei Fori Imperiali. Na 4.14.59 passeer ik de meet. Ik ben blij dat ik ongeschonden de werkelijk enorme medaille in ontvangst mag nemen. Het is een zware tocht geweest, maar wel eentje waar ik van begin tot eind van genoten heb!

VERSLAG ELIZABETH

Begin april 2023. Willem belt en zegt dat hij op 17 maart 2024 in Rome de marathon wil gaan lopen en vraagt of ik mee wil als supporter. Ik zeg dat het me erg leuk lijkt en nadat we opgehangen hebben, kijk ik op de website van Run Rome The Marathon. Ik kijk of er dat weekend ook een halve marathon georganiseerd wordt. Dit blijkt niet het geval. Vervolgens kijk ik naar de tijdslimiet om te finishen. Deze blijkt 6,5 uur te zijn en ik bel Willem gelijk terug en zeg dat ik mee ga, als deelnemer. Ik heb tenslotte nog bijna een jaar om te trainen.

Vrijdag 15 maart 2024, het is zover, we reizen af naar Rome. Wanneer we in het vliegtuig zitten, vliegt het me ineens letterlijk aan, ik ga echt naar Rome om een marathon te lopen. Terwijl ik in 2019 na de hele Berenloop gezegd had dat ik nooit, maar dan ook nooit meer een marathon zou lopen. Maar toen wist ik nog niet wat ik nu wist: dat ik deze marathon zou gaan lopen om een ellendige periode (grotendeels) af te sluiten.

Zondag 17 maart staan we vroeg in het startvak, zoals Willem al aangaf, als haringen in een ton. Ik passeer uiteindelijk om 8.49 uur de start en ga op weg. De zon schijnt fel, ik heb me gelukkig wel ingesmeerd en draag een pet en zonnebril. Wat een verschil met het weer waarin ik mijn trainingen heb afgewerkt. Ik besluit goed naar mijn lichaam te luisteren, uitstappen zoals in 2019 in Rotterdam wil ik niet weer. Er zijn genoeg drink- en eetposten onderweg, daar maak ik flink gebruik van. Een absoluut genietmoment is wanneer we recht op het Vaticaan aflopen…wauw. Hier maak ik snel een foto. Op het 21,1 km punt staan mijn zusje en onze reisleidster. Dat grijpt mij toch meer aan dan ik had verwacht en ik neem wat verderop een pauze en maak dan ook maar gelijk gebruik van de Dixi. Dit kost mij zo’n 10 minuten, maar om de tijd maak ik mij vandaag niet druk. Ik vervolg mijn weg door het prachtige Rome. Ik merk inmiddels aan mijn lichaam dat de warmte, vals plat en de regelmatig verraderlijke ondergrond (vaak denk ik aan Jaap: ‘kijk vooruit, niet naar beneden’, maar dat was hier levensgevaarlijk) ervoor zorgen dat het zwaar wordt. Daarom ga ik vanaf kilometer 24 afwisselend rennen en stevig wandelen. Dit doen inmiddels heel veel medelopers. De laatste kilometers wisselen de prachtige bouwwerken en pleinen elkaar in rap tempo af en geniet ik volop. Eindelijk komt dan het Colosseum weer in zicht en begint de laatste kilometer naar de finish. Eenmaal gefinisht, wordt me de medaille omgehangen en ben ik ontzettend dankbaar dat dit me gegund en gelukt is. En nu weet ik het echt zeker: ik loop nooit meer een marathon.